düş.üş.

"50.kattan düşen adamın hikayesini bilir misiniz? Her katta kendini rahatlatmak için kendine şunu demiş: Buraya kadar her şey yolunda. Buraya kadar her şey yolunda. Buraya kadar her şey yolunda."

Düşüş. En kritik, en tehlikeli anlarda bile düşmenin verdiği o başıboşluk.. Zincirlerinden ağır çekimde boşalan at.. Sonra okyanus belki. Daha sonra mı? Hala kaçıncı katta, bilmiyorum. Sonundaki çaresizlik, pişmanlık, acı, yaşamak istediği
şeyler mi, emin değilim.

"önemli olan düşüş değil yere çarpıştır." diye sonlanıyor halbuki hikaye.

Keşke tavşan gelse o sırada, dürtse.

"Alice, Alice. Wake up. You were daydreaming."

uyuyan adam

"İnsanlardan nefret ettiğin anlamına gelmez bu, ne diye onlardan nefret edesin ki? Ne diye kendinden nefret edesin ki? Keşke insan türüne ait olmak, o dayanılmaz ve sağır edici gürültüyü de beraberinde getirmeseydi; keşke hayvanlar aleminden çıkıp aşılan o bir kaç gülünç adımın bedeli, sözcüklerin, büyük tasarıların, büyük atılımların o dinmek bilmeyen hazımsızlığı olmasaydı! Karşı karşıya getirilebilen başparmaklara, iki ayak üstüne oturuş, omuzlar üzerinde başın yarım dönüşüne fazla ağır bir bedel bu. Yaşam denen bu kazan, bu fırın, bu ızgara, bu milyarlarca uyarı, kışkırtma, tembih, coşkunluk, bu bitmek bilmeyen baskı ortamı, bu sonsuz üretme, ezme, yutma, engelleri aşma, durmadan ve yeniden baştan başlama makinesi, senin değersiz varoluşunun her gücünü, her saatini yönetmek isteyen bu yumuşak dehşet."

"Bir gözden başka bir şey değilsin. Kocaman sabit bir göz, her şeyi gören, yığılan vücudunu olduğu kadar seni de, bakan, bakılan seni de gören, sanki yuvasında tamamen ters dönmüş de hiçbir şey demeden seni seyrediyormuş gibi, seni, senin içini. Sana bakıyor ve seni olduğun yere çiviliyor. Kendini görmeyi hep sürdüreceksin. Hiçbir şey yapamazsın, kendinden kaçamazsın, kendi bakışından kaçamazsın, hiçbir zaman bunu yapamayacaksın: Hiçbir sarsıntının, hiçbir seslenmenin, hiçbir yanığın seni uyandıramayacağı kadar derin uyumayı başarsan bile, bu göz hep olacak, senin gözün, hiç kapanmayacak, hiç uyumayacak olan gözün. Kendini görüyorsun, sana bakan sana bakıyorsun. Uyansan bile, görüntün aynı, değişmez kalacak. Kendine binlerce, milyarlarca göz kapağı eklemeyi başarsan da hala, arkada, seni görmek için bu göz olacak. Uyumuyorsun, ama uyku artık gelmeyecek. Uyanık değilsin ve hiç uyanmayacaksın. Ölü değilsin ve ölüm bile seni kurtaramayacak."

ay

Sir George Darwin’e göre, bir zamanlar Ay, yeryüzüne çok yakındı. Gel-gitler, ayın yavaş yavaş uzaklaşmasına yol açtılar. O gel-gitler, yeryuvarlağının sularında Ay yüzünden oluştular ve bu yüzden Dünya’nın enerjisi yavaş yavaş yok olmaya başladı.
"Çok iyi biliyorum! – dedi yaşlı Qfwfq -belki siz değil, ama ben anımsıyorum. O hep yanıbaşımızdaydı ve koskocamandı: Hele dolunayken- gün gibi aydınlık geceler yaşardık, ama ışığımız şöyle tereyağı rengindeydi- sanki bizi ezecek gibi gelirdi; yarımayken ise gökte rüzgarın sürüklediği bir şemsiye gibi dolaşır dururdu; büyürken sanki iki ucunu batırıp, yeryüzüne takılı kalacak sanırdık. Ama, ayın dönemlerinin mekanizması da bugünkünden çok değişikti: Güneşten uzaklıklar değişik olduğundan ve yörüngeler ve neyin nesi olduğunu bilmediğim o eğimler; sonra elipsler: Dünya ile Ay birbirlerine o denli yakındılar ki, bunlar her an yaşanırdı. Bir de düşünün, bu iki dev yuvarlak, her an birbirlerine gölge yapma yarışındaydılar."

Italo Calvino/ Ay'ın Uzaklığı

ki

gök gürültü ki.

ki içim dımdızlak.

şehir yağmur.

koşmak niye.

yağmur ıslak.

çizgiyi aşmak: sınır ihlali

Çizgi bir duvar olsa, şöyle taştan, aşmaman gerekince aşamayacağın, pişman olmayacağın, çizgiyi aştığın zaman kalsan orda aştığınla, altı ve üstü de olsa çizginin, çizgiden saklansan mesela, altına kaçsan, üstüne çıksan, istediğin zaman silsen kalemle çizilmiş çizgileri, kalemler çizdiklerinden daha çok silseler belki, çizilirken silinseler, silmeden kaldırsan bazen çizgiyi, korktuğunda kapkalın yapsan, kopkoyu, bazen eğsen, büksen, yarıklar açsan, ışık sızdırsan, kapı olsa mesela çizgi, aşmak istemediğinde aslında, çizgiyi kilitlesen sımsıkı, haddini bilsen, coşkuların, cümlelerin, mahcubiyetin kilit arkasında, tülden perde olmasa ama, bir orada bir burada senden ayrı tutarsızca, 2 çizgi olsa mesela, biraz aştığında sinyal verse ama sadece sana, sen iki çizgi arasında, arafta, çizgiye bastın, yandın mı, oyun bozulsa, konu hemen kapatılsa, sen çizgi dışı edilsen, eğer ebeysen, eğik olsa çizgi, açısını hep kendine göre ayarlasan, uzaktan kumandan, artık sen ne kadar doğruysan, ne mükemmel açılar, ne mükemmel uzaklıklar, sınırlar, yine de sinir bozucular, ama karşı tarafın sınırı da söz konusuysa neden kaçamazlar, kaçınılmazlar.

ister misiniz

http://fizy.com/#s/12bys0

ister misiniz bir gün uyansak ve çok şaşırsak

gökyüzü mavi orman yeşil değil

dünyayı baştan boyasak

işte deniz ister misiniz

rüzgar pespembe

kırmızı yelken

sabah erken

güneşi sarıya boyasak

bulutu tutup çöllere koyup yağmur yağdırsak

güzelleri bırakıp kötüleri beyaza boyasak

olmadı deseler de

bir silgi bulup silseler de

akşam erken yatıp

sabah erken kalkıp

yeniden boyasak

bülent ortaçgil

kar

ne bir çocuk oyunusun

ne şehrin beyaz çatısı

ne de huzur adı izlemenin seni artık,

artık

soğuk çadırsın,

çıplak çocuk ayağı

doğunun ayaz geceleri,

doğduğum mevsimin gerçeği

kusura bakma,

bu kış sevemeyeceğim seni

Re: puding teoremi

uyan imsolate,, çok geç kalma, tam kıvamında olmuş kakaolu puding tadında

bi gün bugün:) tadını çıkar, afiyet olsun:)

öz-geçmiş

Sevgili ünsüz benzeşmesi,, cv’m ne yapsam bana benzemiyor:( Onu verirsem kimi işe alacaklarına emin bile değilim. Ya o sırada beni çağırırlarsa ve ben üstüme alınmazsam.. Ya aynı anda herkes parmak kaldırırsa ve ben çekinip indirirsem. Bi şiirin kötü çevirisi gibi. İçinde bi şeyler var ama eksilte eksilte var sanki. Hiç sevmedim onu. Verirken de istemeyerek verdim. Alan, kahve döktü. Ben üzülmedim. Bi hatayı örtbas etmişim gibi üzülmedim. Önemli değil dedi. Benim için de dedim. Tabi içimden dedim. Şimdi ellerinde, kahve lekeli. Beni anlatan kısmı artık okunmuyor. Benim için, bu ne cürret, onlar için, ne münasebet.

"Kimsenin gülmediği kötü bir komedi oldu bu ülke." E.T.

modern dünya, trafik lambasını sen mi çıkarttın??

Ailemin beni anlamasını seviyorum. Ben anlatırken yüzüme bakmasını, o sırada annemin yemeği, babamınsa bana bi şeyler yedirmeyi düşünmesini seviyorum. Söylediklerimi bitirince, ikna olmalarını, saygı duymalarını, gururla yüzüme bakmalarını seviyorum. Abiler, sevdiklerini hiç belli etmezler. Abimin ifade etmese bile beni sevmesini seviyorum. Hepsi anlıyor beni. Hepsi onaylıyor. Sonra kendi cümleleriyle etraflarına anlatıyor. Demin hep beraber aynı konuda konuşuyorduk halbuki. Şimdi hepsi ayrı şeyden bahsediyor. Emin bi şekilde, gururla, savunarak. Farkındayım kızmıyorlar bana, gönlümü hoş tutmak için yapıyorlar her şeyi. Suçlu hissettirmiyorlar, laf sokmuyorlar, bi şey beklemiyorlar, benden zeki olduklarını kanıtlamaya çalışmıyorlar, yargılamıyorlar, özgür bırakıyorlar, ben ne kadar anlatsam, hatırladıkları gibi davranıyorlar, anladıkları kadar hatırlıyorlar. Takdir ediyorlar önemlisi. annemin tek istediği renkli ve dar şeyler giymem, ve yemeklerini sorunsuzca yemem, sonra gezmeceler, tozmacalar.. babamınsa, ona bi şey söylemem ve onu hemen yerine getirmesi, sonra bunu saatlerce, günlerce beraberce anmamız, tekrarlamamız, takdir etmemiz, ve onun bu deneyiminden ders almamız. Abimin benden ne istediğini gerçekten bilmiyorum. O çok belli ediyor galiba anlamadığını, onun için konuyu kapatıyor, susuyor, sonra bi şeye ihtiyacın var mı diye soruyor. Yaşadığım şehir de aynı ailem gibi. Ben gelmeden henüz önce yeni yağmur yağmıştı, serper sadece buralara, toprağı kokutur, sonra geçer. gülümsetiyor beni varolan gelişmeler, modern dünyaya ayak uydurma çabası, başarılı bir şekilde altından kalkması, bu nimetlere ulaşmak için sorun çıkarmaması.. her şey yürüme mesafesinde mesela burda. şehir bizim evin etrafında kurulmuş sanki. Müzede aynı uzaklıkta, terzi de, hastane de bizim sokak da kütüphane de. Sinsice testler yapıyorum üzerlerinde, utanarak. Bana yetip yetmediklerine dair sorular soruyorum çaktırmayarak. Mesafeleri ölçüyorum, yemekleri test ediyorum, esnafla sohbet ediyorum, tiyatroya gidiyorum, hem de hiç gitmediğim kadar tiyatroya gidiyorum. Bütün sorulara doğru cevap veriyor, sadece şıkkı da söylemiyor, alternatif sunuyor, beni mahçup ediyor. Tanıdım seni diyor, sen bu şehirde doğmuş, bu şehirde büyümüş, şimdi kafanın karışıklığını şehre yüklemeye çalışan toy ergen, yanlış sulardasın. yanlış anladın aslında amacım.. diyorum, dinlemiyor, söylemek istediği kadar söylüyor. Üzülüyorum, şehir de yardımcı olmuyor, ailem kadar dinliyor, ailem kadar karışıyor, arka caddeye yeni konan trafik lambasında "yaya için yeşil ışık" yanıyor, eskiden hiç yoktu, gülümsüyorum, karşıya geçiyorum. artık neredeyse her caddesinde trafik lambası var şehrin, o lambayı yakıyor, geçip geçmemek sana kalıyor.

ben demedim,o dedi, gurursuzsun dedi,gurur cevap verdi.

Kelimeler özgür olmalı. Küçük kara balıklar gibi kozalarını kırmalı. Yüklediğimiz anlamlara sığmamalı. Maksatlarını aşmalı. Zaman zaman başka kelimeler olmalı. Zaman zaman koca cümleler. Mesela tanımlanmamalı insan onlarla kolayca. Öylesine cümlelerde kullanılmamalı. Empati soğuk kelime. Yer değiştirmemeli sadece, dans etmeli, sevişmeli, ayrışmalı yer yer. Söylediğinden büyük laflar kastedmeli, daha büyük anlamlar. Aslında gururum yok değil, var. Ama tartıştık biz onunla. Suçladı beni, isyan etti. Kabuğunu, sıkışmışlığını, mesafesini, mutsuzluğunu bana atfetti. Bağırdı, çağırdı. Başka başka anlamlar kurdu bana. Açıkladı, ikna etti. Büyüdü içimde, olgunlaştı bu haliyle. Sonra barıştık biz, alıştık. Eskisi gibi, her zaman yanımda. Şimdi daha bir mutlu ama. Eski kibiri yok. Gülümsüyor her yaptığının arkasından, beraber gülümsüyoruz, gururla.

“bugün bayram erken kalkın çocuklar..”

Mesela takvim bozulsa, ha bi gün önce, ha bi gün sonra, rakamlar karışsa büyükler küçük, küçükler daha da küçük, yollar uzasa, hayatın adı yolcukluk olsa, kümeler kesişemese artık, ünsüzler benzeşemese, sevgiliye bi adım ya geç kalınsa, ya da erken davranılsa, sözcükler cımbızla seçilse, herkes birbirini yanlış anlasa, yüz kızartıcı suçlar işlense, şöyle utandıracak, battaniye altından çıkartmayacak, heyecanlar içinde kalınmasa, denge; denge hastalıklı kelime, dengeyi kurmak adına çelişkiler yaşanmasa, çelişkili yaşansa, iyilikler yasaklansa, kötülükler anlaşılmaya çalışılsa, suçlular salınsa, depremler olsa, şöyle insanlar yerin dibine girip girip çıksa, ağaçlar yine kök salsa, kökler bize dolaşsa, nefes aldırmasa, ağaçlar artık sadece nefes almamak için varolsa, nefes almadan yaşanmaya devam edilse, yaşadığın yer sevilmek zorunda kalınmasa, ülkeler sevilmese, ülkeler terkedilse, sular kesilse, sabahları yüzler yıkanmasa, fabrikalar artık sadece maskeler üretse kirli yüzler için, ortalık toz duman dolsa, kimse kimseyi dinlemese, sevdiğini söylemese, sen sevdiğini sanmasan..

sonra çocuklar yine gelse dünyaya, senin yine aklına düşse onların varlığı, küçük büyük, babasız da doğsalar çocuk onlar, sana baksa çocuk, sen dünyaya tekrar baksan, inansan, mucizelere inansan,, yeniden sevsen, birileri hala şaşırtabiliyor seni..

evde olma hali..

bi ev olsa insan, şöyle oda oda, birinden girse diğerinden çıksa, hepsinde farklı şeyler yapsa, canı isteyince kapısına kilit vurup çıksa, kusura bakmayın evde değilim bugün dese..

selam veremeyeceğim kendimde değilim. tatildeyim şimdi kendime gelinceye kadar. tabi tabi dönünce beklerim. ama şimdi vallahi müsait değilim.

dönünce açsa kapılarını, ev dolup taşsa. hoşgeldiniz dese, sen de hoşgeldin. odalarda çocuk sesleri. mutfakta anne yemeği. fırından sıcacık, kakaolu bi kek çıksa, kalbi kek kadar kabarsa ama kek hiç yanmasa. arada temizlik yapsa, küf yeşili pas tutan yerler geçse. bi ekmek almaya gitse, çay demleyip akşama kahvaltılık bi şeyler yese. telefon çalsa sonra zırrr zırrr. numaraya bakmadan direkt açsa. bavulları raftan çıkarsa, gidenlere şaşırsa, sonra birileri çat kapı çıkıp gelse, hazırlıksız yakalansa, zaten anahtar onda.:))

ama sonra deprem olursa, enkaz altında kalmasa, sarsılsa da..

uyan imsolate,, çok geç kalma, zencefilli çay tadında bir gün bugün..

bilemedim ki..

aslında başka bi şey…

mesela çiçek derim, ama buket olsun şöyle karışık

yılbaşı çerezi, hem pahalı, hem güzellerinden, kalorilisi de var, sağlıklısı da

kuponla alınan sofra takımı değil ama, ya da süpermarketin ekonomik bayram paketi hiç değil,,

tümcedeki uzun bir üç nokta bu, değil öylesine

dedim ya başka bi şekilde

aslında balık isimlerini bilmemenle ilgili,, hepsi balık gibi gibi..

öyle değil işte..

kadının adı aliye..

Ali bir kadın ismi olsaydı eğer, bir Zeynep bir Deniz bir Elif olurmuş gibi geliyor bana, ama asla bir Aliye değil..

hayat eskiyemeyen koca olursa..

biliyorum bir şey oldu..Hayat’la aramızda bir şey oldu..içindeki bir boşluğu kapatmak için seçmiş beni sanki..bi kenarda dursun dedi benim için..kenardayım..varlığımla pek de ilgilenmiyor gibi, konuşurken yüzüme bakmıyor, sorduğum soruları hep yanımdakilere cevaplıyor, onlar da üzerlerine alıyor haliyle kahkahalarla, umarım benim sorduğumu duymuyorlardır, acıyarak baksınlar istemem, O’nun bir parçasıyım doğru, ama ötesiyle ilgilenmiyor. şımarırım diye mi korkuyor acaba, bu konuda hiç kullanmadım halbuki onu, başıma gelen değişikliklerden habersiz yapıyor kendini, ki önerilerini hep ciddiye almışımdır, hep içlerinden birini seçmişimdir, dikkatini çekmek için bir geveze oldum sorma, lüzumlu lüzumsuz her şeyi anlatıyorum artık ona, heyecanla anlatıyorum hatta, hala ona çok yakınmışım gibi hissetsin diye, şimdi tam her şeye rağmen onu sevdiğimi söyleyecektim, sırtını dönüp yattı...;(.

proje dersimizin ilk günüydü okulda. ‘ bu stüdyo da emeğe not verilmez.’ dedi hocamız. Sevgi emekmiş, hıhh.. Ya sevgi emek ettiğin halde kalınan bir projeyse.. Sadece sevgini verdiğin bir projeden niçin kalır insan.. ahh güzeller güzeli Asya, asıl gel şimdi seçim yap..

insan bi proje olsaydı eğer, ya baştan yazılan ya da tersten okunan bir proje olurdu.. derdi ya süreci anlayarak geçirmek, ya da baştan tasarlanmış güzel sonuca ulaşmaya odaklanmak olurdu. ya gerçekliğini bulduğu kelimeleri anlamlandırmaya çalışırdı, ya da varolan kelimelerin

ürün karşılığını da kabul ederdi hemencecik. ya somutlaşmak istemezdi bi çırpıda, öyle olunca bi şeylerin kalıba girmesinden korkardı, ya da o aşamaları geçip artık sadece cephe oyunlarıyla ilgilenirdi. her ikisinde de acı çekerdi ama. sancılı olurdu ikisi de. biri konseptin somut karşılıklarına kafa yorarken hala, diğerinin derdi yangın merdiveni:) bu sefer elmayla armudu karıştırmamak lazım ama. ikisinde de çevre analizi, iklim verileri, kent silüeti etkili olurdu o kabul, yalnız birinin kente anlattığı sadece hikayesi olurdu, kentle yaşardı, diğeri sadece kentte yaşardı. biri proje aşamasında, diğeri belediyenin kapısında..:)tabi marifet iki süreci de tamamlamak da.. işte o insanın sayısı da çevremizde artık ne kadar iyi proje varsa...

aşk bir proje olsaydı çözünce biterdi.

render alamayan mimar şarkıcı olsaydı sahne şovu yapamayan şarkıcı olurdu.

sen ne güzel kelimesin,bir hanımelisin..

eylem olsaydım eğer 'korkmak' olmayı hiç istemezdim, ama kelimelerden 'cesaret' de olamam..

belki hanımeli...çiçeği olamazdım ama kelime çok güzel..hanımelisin yani..ama asla bi gül olamazdım, dışardan bakılan, seyirlik, ne kırmızı ne de pembe. ama içi kıpkırmızı olan bir nar olmayı isterdim, böyle içinde çok olan, kırılınca dağılıp saçılan.. ağacı ayrı güzel, meyvesi ayrı..yine de kayısı olurdum galiba, verdiğim zararı yine ben telafi ederdim...

elma armut meselesi..

Neler olmayı düşler insan? . Seçme hakkı olsaydı eğer, hangi insan olurdu, hangi ülke veya hangi kelime. Ya da biz düşünmesek bile bazı şeyler gerçekten bi şeylerin türevleri mi hayatta? Anlamdaşını aradığımız her şey her zaman aynı türün dünyasında karşımıza çıkmayabilir. Elmalarla armutlar her zaman farklı kefelerde olmayabilir. Bi insan şehir olabilir, bi kitap tatlı.. belki de her şey bu kadardı..

bir yemek olsam patates olurdum. benzediğim için değil, çok sevdiğim için=)

lady gaga bizim sınıftan biri olsaydı, o ben olurdum=)

ben bir şarkıcı olsaydım lady gaga olurdum=)